«Οι δικαστές πρέπει να έχουν σαν οδηγό τα
έθιμα, τα κείμενα και προ παντός τον ορθό λόγο.» Αδαμάντιος Κοραής
Τις τελευταίες μέρες έχουμε γίνει
θιασώτες μιας κατάστασης που δεν περιποιεί τιμή στον θεσμό της Δικαιοσύνης,
μιας από τις τρεις θεμελιώδεις εξουσίες της δημοκρατίας και βασικού συστατικού
του κράτους δικαίου.
Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί,
πλέον, για την συνάντηση του Πρωθυπουργού με τους επικεφαλής των Ανωτάτων
Δικαστηρίων της χώρας, μιας συνάντησης που έγινε σε χρονική στιγμή που κάθε
άλλο μπορεί να χαρακτηριστεί ως πολιτικά και νομικά ουδέτερη και ενδύθηκε το
μανδύα της θεσμικής συνάντησης, όπου συζητήθηκαν και θέματα οργάνωσης και
απονομής δικαιοσύνης. Είναι γεγονός,
όμως, πως μια τέτοια συνάντηση σε άλλες
εποχές και με άλλους ηγέτες θα θεωρείτο απαράδεκτη και θα προσέκρουε στην
αίσθηση καθήκοντος και στους διακριτούς ρόλους των δύο εξουσιών, της Εκτελεστικής
και της Δικαστικής.
Στις ιδιαίτερες συνθήκες τις
οποίες βιώνουμε, λόγω μνημονίων και οικονομικής ασφυξίας, τέτοιες ενέργειες θεωρούνται
αναγκαίες ή και μερικές φορές επιβεβλημένες
από τους κύκλους που επιδιώκουν ασμένως την υποταγή της μίας εξουσίας
στην άλλη. Και μόνο το γεγονός πως μετά
την μεταπολίτευση οι επικεφαλής των ανωτάτων δικαστηρίων διορίζονται από το
εκάστοτε Υπουργικό Συμβούλιο και δεν έχει αφεθεί η Δικαιοσύνη, απερίσπαστη, να
ρυθμίζει τα «του οίκου της», αποτελεί την συνήθη κακοδαιμονία που έχει ενσκήψει,
προκαλώντας ιδιαίτερη καχυποψία όχι μόνο στους ίδιους τους δικαστές αλλά και σε
όλους εμάς, δικηγόρους και πολίτες, που αναμένουμε την απονομή δικαίου όχι
σύμφωνα με τις θελήσεις των εκάστοτε κυβερνώντων και οψίμως των δανειστών μας, αλλά σύμφωνα με
τους νόμους και το κοινό περί δικαίου αίσθημα.
Άμεσο αποτέλεσμα των ανωτέρω
είναι, αφενός, να αναλώνονται οι ανώτατοι
δικαστές με αιτήματα τα οποία είναι καθ’ ύλην αρμόδια να προβάλουν και να
διεκδικήσουν τα υπάρχοντα συνδικαλιστικά όργανα του κλάδου, αφετέρου δε να
γεννιέται η πεποίθηση στον πολίτη πως αυτό που πραγματικά ενδιαφέρει τους
δικαστές είναι η μισθολογική τους ασφάλεια και όχι η αποτελεσματικότερη απονομή
της δικαιοσύνης. Έτσι, γινόμαστε
παρατηρητές ανακοινώσεων των συνδικαλιστικών οργάνων των δικαστών που
επισημαίνουν τους κινδύνους που ενέχει μια τέτοιου είδους συνάντηση και
συζήτηση, όπως αυτή έγινε στο Μαξίμου την περασμένη εβδομάδα, και της απάντησης των επικεφαλής των τριών ανωτάτων δικαστικών σχηματισμών της χώρας, οι οποίοι
μέμφονται την επικοινωνιακή διαχείριση της συνάντησης αυτής από τα κόμματα και
από άλλες μη κατονομαζόμενες πλευρές.
Όλα αυτά, έρχονται να αποτελέσουν
άλλο ένα λιθαράκι στην εδώ και τόσο καιρό διαφαινόμενη αντιπαλότητα
μεταξύ των ανώτερων και ανώτατων δικαστών, να κάνουν ακόμα μεγαλύτερη την
απόσταση των δικαστών από την κοινωνία και να προσδώσουν στο μυαλό του πολίτη την αντίληψη ότι η Δικαιοσύνη χειραγωγείται
και έχει χάσει την ανεξαρτησία της. Τρανή
απόδειξη αυτού αποτελεί η πρόσφατη αποδοκιμασία του Προέδρου του ΣτΕ στην
πλατεία Κολωνακίου από πολίτες, εξαιτίας των δηλώσεών του μετά την συνάντηση με
τον Πρωθυπουργό και της έκτασης που αυτές έλαβαν στα ΜΜΕ.
Συνεπώς, είναι επιβεβλημένο από τους δικαστές όλων των
βαθμίδων να διαφυλάξουν εμπράκτως το
κύρος και την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, χωρίς να βρίσκονται απομονωμένοι από
την κοινωνία και τα προβλήματά της, μιας και οι ίδιοι είναι μέλη αυτής της
κοινωνίας και να συνεχίζουν να χειρίζονται τις υποθέσεις που άγονται ενώπιον
των δικαστηρίων και αφορούν την συνταγματική νομιμότητα, την ελευθερία, την
τιμή και την περιουσία των πολιτών, οι οποίοι το τελευταίο που χρειάζονται στις
δύσκολες περιστάσεις που βιώνουν είναι να χάσουν την εμπιστοσύνη που πρέπει να
έχουν σε μια ανεξάρτητη και αδέκαστη δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου